Waterleven en levend water

Op weg naar Myvatn (‘muggenmeer’) hebben we eerst bezoek gebracht aan de kustplaats Husavik, waar we een walvistocht gemaakt hebben. Dat was een boottocht van 3 uur, waarbij we ons eerst in dikke winddichte vissersoverallen hebben gehesen (over de 6 lagen kleren die we al aan hadden), zodat het net een poolexpeditie leek. Maar met de stevige wind op het water was dat geen overbodige luxe. Toen we eenmaal een flink eind uit de kust waren, hebben we zeker een uur kriskras om alle walvisachtigen heen gevaren die we maar meenden te zien. We hebben een paar groepen bruinvissen gezien, maar helaas zwommen deze in een grote boog om de boot heen. Verder zagen we twee dwergvinvissen, allebei meerdere keren. Deze dieren komen steeds ongeveer 3 x boven water om adem te halen (2x kort en 1x lang) en daarna zijn ze weer een paar minuten onder water. Als iemand van de groep een vinvis zag, werd de positie geroepen en was er dus vaak nog net tijd om ook gauw naar die kant van de boot te kijken en de 2e en 3e keer te zien dat hij bovenkwam. Voorafgaand aan deze tocht hadden we in het walvismuseum al gelezen dat momenteel wereldwijd door middel van walvissafari’s meer geld wordt verdiend dan met de walvisvaart (die overigens in IJsland al een hele tijd afgeschaft is). Gelukkig maar!
Via Godafoss (waterval; wederom met veel geweld) kwamen we gisteren aan in Reykjahlid, waar we 3 nachten verblijven in een erg saai guesthouse. We waren bij aankomst meteen al nieuwsgierig naar de stoompluimen die we hier her en der omhoog zagen komen. Bij een rondje om het dorp zagen we dat sommige pluimen uit schoorstenen komen (warmtekrachtcentrales denken we), maar andere gewoon uit de grond,uit allerlei rotsen en waterplassen. Echt bizar om te zien. Maar vandaag hebben we ondervonden dat dat nog maar een beginnetje was. Wat we toen allemaal gezien hebben sloeg echt alles! We zijn begonnen bij Krafla (niet te verwarren met Katla!), een vulkaan die van 1975 t/m 1984 voor het laatst actief was. In de velden daar omheen is de lava nu nog warm (!) en daardoor stoomt en sist het water aan alle kanten omhoog. Om erheen te wandelen moesten we gek genoeg eerst door een dikke laag sneeuw ploeteren. Bevroren water en kokend water komen hier dus verbazingwekkend dichtbij elkaar. Soms was de lava geel van de zwavel en daar rook het ook naar. Nog spectaculairder was Namaskard, een veld met kokend hete zwavelbronnen. Door zwavelzuur in het water is steen opgelost tot modder, waardoor potten met kokende modder zijn onstaan. Die modder ziet eruit zien alsof er lucht door dikke grijze verf geblazen wordt. Je hoort het overal ploffen en blubberen. Op andere plaatsen kwamen grote stoomwolken met veel kracht en herrie uit de grond. Daarna zijn we naar Dimmuborgir geweest, een lavalabyrint (een veld vol grote zwarte lavablokken, met overal barsten en kloven) dat 2500 jaar geleden ontstaan is. Rond die tijd is op een paar honderd meter afstand ook een explosiekrater (Hvelfjall) onstaan die eruit ziet als een grote berg grind met een kuil in het midden. We zijn erop geklommen, hebben over de rand gekeken en natuurlijk even staan dansen (‘Dansen dansen dansen, op de vulkaaaaaaaan’). Na wederom een frisse dag was het lekker om even op te warmen in een restaurant, ditmaal een boerderij waarin je vanaf je tafel via een glazen wand de stal in kon kijken. Ze verkochten er allerlei zelfgemaakte kaasproducten, in de grond gerookte vis en in de grond gebakken brood. Op IJsland wordt trouwens geen kaas geïmporteerd en dus worden ook de ‘buitenlandse’ kazen als feta, mozarella, schimmelkaas en zelfs Goudse hier gemaakt.
Nu liggen we echt op apengapen van bij elkaar opgeteld ongeveer 5 uur wandelen en klimmen. Ook is het erg vermoeiend om het afwisselend koud en warm te hebben, hoe goed je je er ook op kunt kleden. Daarom gaan we morgen lekker relaxen in het natuurbad, dat ook op een bron ligt maar gelukkig niet kookt. En misschien zetten we nog een paar filmpjes van pruttelende modder online. En over internet gesproken, we volgen DE vulkaan wel een beetje, hier in Noord-IJsland merken we er echt niks van. De IJslanders zelf (die niet direcht onder de aswolk wonen) vinden het ook interessant en mooi. Als de Katla ook actief zou worden, zouden ze daar veel minder blij mee zijn (net als wij). We volgen het elke dag en wachten gewoon af. Soms vangen we 2 woorden op van het radionieuws en dan zoeken we even op internet naar berichten die wel te begrijpen zijn. Dit bericht is trouwens ook al weer veel te lang… leuk als je het helemaal tot hier gelezen hebt!
Groetjes,
M&M